Jaaroverzicht 2017

Eindigden we onze vorige post met sneeuw en begon 2017 met een duik in Okanagan Lake, dit jaar sluiten we af in diezelfde traditie, met heel veel sneeuw. Want het kwam met grote vlokken naar beneden de afgelopen dagen en inmiddels voldoen we aan het geijkte beeld dat mensen hebben van Canada, een land van kou en sneeuw. Ondanks al het sneeuwruimen en ongemak dat het met zich meebrengt hebben we een echte witte Kerst kunnen vieren en oogt het buiten als een plaatje. En ja, ook voor morgen staat de nieuwjaarsduik in Peachland weer op het programma. Die traditie houdt Annemarie er in.

2017 was een jaar van veranderingen. We speelden al enige tijd met de gedachten om een andere woning met tuin te kopen alhoewel we het nog steeds erg naar ons zin hadden op ons plekje. Vrij onverwachts deed er zich een prachtige kans voor in Peachland, op slechts 6 km van ons vandaan. Een vrijstaande woning met tuin en met uitzicht op het meer; tijdens de bezichtiging waren we dan ook gelijk 'verkocht' alhoewel het duidelijk was dat er nog heel veel aan moest gebeuren. Met het besluit om het huis te kopen kwam alles in een stroomversnelling want ons huis moest natuurlijk eerst nog worden verkocht. Alle stukjes vielen op hun plek en nog geen 6 weken later konden we de sleutel van ons nieuwe huis al in ontvangst nemen.

Gedurende die periode kwam Annemarie's moeder voor een periode van 3 weken op bezoek; helemaal alleen, petje af. Ook al was het een drukke periode ivm de verkoop van het huis, toch hebben we hebben heerlijk genoten van haar bezoek en samen veel quality time doorgebracht. Zo was het heelijk relaxen in Sparkling Hills Spa Resort, genoot ma met volle teugen van alle winterse neerslag (terwijl wij er inmiddels wel klaar mee waren), stond ze voor het eerst op de snowshoes en hebben Erik en Annemarie zelfs nog even op de lange latten gestaan op Big White terwijl Wilhelmien haar ogen uitkeek.

Kort na haar vertrek terug naar Nederland brak voor ons een periode aan van inpakken, verhuizen en klussen, vooral heel veel klussen. Tijdens de bezichtiging was het idee ontstaan om een deel van de woning te gaan verhuren als Airbnb; met twee slaapkamers en een badkamer leende de benedenverdieping zich daar bij uitstek voor. Prioriteit was echter ons eigen woongedeelte en na twee maanden van slopen, verven, timmeren en allerlei mensen over de vloer begon het meer en meer ons eigen plekje te worden. Wat heerlijk was het om na al die maanden de tuintafel in te kunnen ruilen voor de bank en relaxt onderuit te kunnen zakken.

          

voor en na 

tijdens en na 

voor en na

Ons geplande tripje naar Las Vegas en Death Valley om ons 10-jarig huwelijk te vieren was een welkome onderbreking na al dat klussen en verbouwen. De lente had zich alleen nog maar van haar natte kant laten zien en de warmte en zonneschijn aan de andere kant van de grens was dan ook een verademing. We hadden onszelf getrakteerd op de show van Cirque du Soleil en dat was een fantastisch ervaring. Van het drukke Las Vegas gingen we op weg naar het 'verstilde' landschap van Death Valley waarachter een prachtige en onverwachte schoonheid schuilt.

Terug bij thuiskomst was van relaxen geen sprake meer want met de komst van Annemarie's ouders in juni moest de hele benedenverdieping nog op de schop. Met hard werken en een aantal tripjes naar de Ikea in Vancouver konden we in juni de deuren van onze Airbnb openen en Albert en Wilhelmien waren onze 'proefgasten'. Al snel na onze posting op internet stroomden de boekingen binnen en zaten we grotendeels van de zomer volgeboekt.

We kijken terug op een succesvolle Airbnb ervaring waarbij we ontzettend veel aardige mensen hebben ontmoet en we hebben mogen bijdragen aan hun vakantie-ervaring. Natuurlijk is er ook een keerzijde aan het verhaal; het runnen van een Airbnb betekent ook na het werk nog wassen en schoonmaken, bereikbaar moeten zijn voor je gasten in geval van nood en/of vragen en het cancelen van de door ons geplande weekendjes weg. Ook al is het nog zoeken naar een goede vorm, we hebben er vertrouwen in dat we ook daar een balans in zullen vinden.

Met de komst van Albert en Wilhelmien naar Canada stond er ook weer een rondreis op het programma en we zijn ontzettend dankbaar dat we dat nog steeds met elkaar kunnen doen. In die twee weken bezochten we de Sunshine Coast, Vancouver Island en Salt Spring Island en kwamen we op plekken waar ook wij nog niet eerder waren geweest. Hoogtepunten van deze reis was de 'whalewatch-tour' in Telegraph Cove, het kajakken 's ochtends vroeg op het spiegelgladde water van de Okeover baai bij Lund en de adembenemend mooie vlucht met een watervliegtuig op Salt Spring Island. Een vermelding zeker waard is de hike naar Joffre Lakes bij Pemberton, een flinke uitdaging met een afstand van 11 km en een hoogteverschil van 400 meter die zelfs Albert en Wilhelmien hebben volbracht.

Eind augustus werden we helaas geconfronteerd met een minder leuke gebeurtenis en bij thuiskomst van ons werk bleek er te zijn ingebroken. Ondanks de eerste schok en de ravage die de inbreker(s) had(den) achtergelaten (en de spullen die waren meegenomen) lieten we ons er niet teveel door uit het veld slaan. De inbreuk op onze privacy was natuurlijk heel vervelend maar we realiseerden ons dat de schade vooral materieel van aard was en dat gezondheid en genieten van het leven belangrijker zijn dan materiële goederen. We werden aangenaam verrast door onze Airbnb gasten die een fles wijn kwamen brengen voor de schrik en door onze benedenbuurman die meteen voor ons klaar stond; dit zijn mooie momenten die het negatieve doen vergeten.

In ons vorige blog gaven we al aan dat we ons leven in Canada in zeer korte tijd op de rit hebben gezet maar dat er desondanks soms het gemis is van vrienden en familie uit Nederland. Het samen maken van (nieuwe) herinneringen is grotendeels verleden tijd en op sommige momenten komen die gevoelens sterker naar voren.

2017 was dan ook het jaar waarin we ons ten doel hadden gesteld om nieuwe mensen te ontmoeten en contacten op te bouwen binnen de Canadese gemeenschap. Inmiddels hebben we een goede relatie met onze benedenburen en ook onze voormalige buurman nodigt ons graag uit voor bijvoorbeeld een filmavondje bij hem thuis.
Vooral Annemarie miste het contact met haar Nederlandse vriendinnen en 2017 was het jaar waarin ze vriendschappen heeft opgebouwd met een aantal Canadese meiden. Lekker 'ouderwets' vriendinnen onder elkaar,  samen een hapje eten, een avondje naar de schouwburg of een goed gesprek tijdens een bakkie koffie.

Emigreren kent verschillende facetten. Inmiddels wonen we hier ruim 3,5 jaar en nog steeds kunnen we zeggen dat we geen moment spijt hebben van deze stap en Canada is ons nieuwe thuis. Waar de focus in het begin vooral lag op basale zaken zoals het vinden van woonruimte, het vinden van werk en kennismaking met het nieuwe thuisland zien we steeds meer een verschuiving naar een invulling van persoonlijke behoeftes nu we meer gesetteld zijn. Dit is een proces en we hopen dat ook 2018 daarin veel moois mag brengen.

Op reis naar Canada? Onze (guest) suite in Peachland is 'your place to be'

Superhost

in Peachland

Desert Pines holiday getaway

Peachland, BC, Canada

This private one or two bedroom suite is located in a quiet neighbourhood in the beautiful town of Peachland. Surrounded by sloping hills, colourful orchards and pitoresque vineyards you can drea...

2016 Jaaroverzicht

Zoals genoemd in ons laatste blogbericht, inmiddels alweer 8 maanden geleden, worden alle nieuwe dingen op een gegeven moment ook 'normaal' en is er geen reden om elke paar maanden een nieuw bericht te plaatsen. Inmiddels wonen we nu 2,5 jaar in Canada en gaat het leven hier ook zijn dagelijkse gangetje. Toch is het einde van het jaar een mooi moment om even stil te staan, om terug te kijken op de dingen die we hebben gedaan en hebben beleefd in 2016 en dat met jullie te delen.

Begin 2016 stond in het teken van de verbouwing van onze badkamer. Een lekkage was de directe aanleiding om deze flink aan te pakken naar een wat meer Europese stijl. Dat bleek in eerste instantie op nogal wat 'Canadese' weerstand te stuiten aangezien ze hier graag vasthouden aan de Canadese standaard. Afwijken hiervan levert 'een hoop beren op de weg' inclusief de daarbij behorende kosten. Echter zag een bevriende buurman alleen maar mogelijkheden in plaats van problemen en samen met Erik hebben ze de badkamer naar onze wensen en ideeën gerealiseerd.

Op werkgebied waren er dit jaar niet zo heel veel veranderingen. Annemarie besloot in maart haar contract op te zeggen binnen de forensische psychiatrie zodat ze daarmee terug kon naar de gewenste 4 dagen werk per week.
Een "uitstapje" naar de 'brain injury society' in Kelowna bleek van korte duur aangezien de werkplek en functie niet aan de verwachtingen voldeed. Met het aanbod van een vast contract bij de brain injury society in Penticton was er dan ook geen enkele aarzeling om deze met beide handen aan te pakken.
Ook Erik heeft zijn draai echt gevonden en is inmiddels gewend aan de Canadese manier van werken, inclusief inches en feet... Hij is een gewaardeerd collega en hij onderscheidt zich met zijn Nederlandse werkmentaliteit.

Met de komst van de lente en het mooie weer, konden we ook eindelijk onze kajak weer te water laten. Omdat we deze vorig jaar pas eind van de zomer hadden gekocht, waren we er nog niet veel mee op pad geweest. Met de winter nog maar net een week achter de rug vertrokken we enthousiast  op 2 april met onze kajak naar Oyama Lake. Dat bleek echter enigszins voorbarig aangezien we halverwege de route met de auto bijna vast kwamen te zitten in de sneeuw. Gelukkig vonden we een goed alternatief en het mooie van het wonen hier is dat ook al ligt er nog sneeuw en ijs in de hoger gelegen gebieden, in het vroege voorjaar kan de temperatuur hier al prachtig zijn.
We hebben menig nieuw plekje ontdekt in de omgeving en een dagje op het water in deze prachtige omgeving voelt dan al heel snel als vakantie.

2016 was ook het jaar dat de ouders van Annemarie voor een periode van 8 weken zouden komen. Ook al lijkt het een hele lange tijd, deze weken zijn voorbij gevlogen.
Het was heerlijk om uitgebreid tijd met elkaar door te brengen en ze te betrekken in ons leven van alledag in Canada. Samen hebben we een lang weekend doorgebracht in Golden, in de Rocky Mountains. Al viel het weer wel wat tegen, dit weerhield ons er niet van om datgene te doen wat we het liefste doen; eropuit gaan, de natuur in, wandelingen maken en natuurlijk wildlife spotten.


Nog geen twee weken later hadden wij dan ook eindelijk vakantie en met passen en meten lukte het om onze eigen auto vol te laden en aan onze rondreis te beginnen. Zoals altijd hebben we ook deze vakantie niet stilgezeten en hebben we heel veel gezien en ondernomen. Vanuit Kelowna ging de route al snel de grens over naar de Verenigde Staten en hebben we een groot deel van de staat Washington bezocht. Hoge, besneeuwde bergpieken in het noorden van Olympic park, gematigde regenwouden en kilometerslang kust in het westen en dorpjes in Duitse sferen en Wild West stijl in het oosten van de staat. Eén van de hoogtepunten van deze reis was een uitstapje naar het meest noordwestelijke puntje van Washington waar we, staande op een uitkijkpunt, grote groepen orka's voor ons langs zagen trekken.

Eenmaal terug in Kelowna moest Annemarie 'volop aan de bak' aangezien het nog maar twee weken was tot aan 'across te lake swim'. Dit evenement wordt al jaren gehouden in Kelowna en deelnemers (van heinde en ver) gaan de uitdaging aan om Okanagan Lake over te zwemmen van West-Kelowna naar downtown Kelowna over een afstand van 2,1 km.
Dat betekende op zaterdagmorgen al voor dag en dauw op om deel te kunnen nemen aan de voorbereidende clinics om 7:00 's ochtends. Met een watertemperatuur van slechts 12 graden was dat niet altijd een pretje maar het was voor een goed doel. Met Erik en mijn vader in de kajak om de 'kortste route' te bepalen, is het gelukt om de overkant te behalen in 54 minuten. Wat gaf dat een trots en voldaan gevoel. Het onthaal door een club Nederlandse vrienden, compleet met Nederlandse vlag maakte het helemaal compleet.
Met dit evenement kwam tevens ook een eind aan het verblijf van de ouders van Annemarie, zoals eerder gezegd waren deze 8 weken omgevlogen.



Naast onze badkamerverbouwing heeft Erik zich dit jaar met wat kleine projectjes beziggehouden. Zo toverde hij afvalhout van de sloop om in een grote plantenbak voor op het terras en een oude, houten kast van de kringloop kreeg een modern en Europees uiterlijk.

Ondanks dat we hier in Canada niet zoveel vakantiedagen hebben als in Nederland is ons voornemen om de (zomerse) lange weekenden te gebruiken om er een paar dagen op uit te gaan. Een van onze wensen was om in het wildflower season naar Sun Peaks te gaan, een skigebied nabij Kamloops. Onze verwachtingen werden overtroffen door de overweldigende bloemen- en kleurenpracht. Het was zelfs nog mooier dan we op foto's hadden gezien.

Ook ons weekendje naar Revelstoke was een succes. Helaas geen beren dit keer voor ons, alhoewel er overal voor werd gewaarschuwd. Een slingerende route naar de 'meadows of the sky' leverde mooie uitzichtpunten over Revelstoke. Eenmaal boven bleek dat de meeste wandelroutes waren afgesloten in verband met aanwezigheid van beren. Echter stond dat niet onze geplande hike in de weg en de 16-km lange wandeling kunnen we zeker tot onze favorieten rekenen.

Kort daarna kregen we bericht uit Nederland dat Annemarie's zwager ernstig ziek bleek te zijn. Emigreren brengt met zich mee dat je ook een manier moet vinden om met dit soort situaties om te gaan. En natuurlijk is er facetime en internet, toch is er ook de behoefte om bij je familie te willen zijn. Gezien de situatie en omstandigheden waren we in de mogelijkheid om op zeer korte termijn naar Nederland te gaan en waren onze werkgevers zeer bereid om daaraan mee te werken.
Het was fijn om voor een korte tijd deel uit te maken van hun leven, om mee te kunnen delen in het verdriet en tot steun te kunnen zijn. Nu enkele maanden later kunnen we gelukkig zeggen dat de gezondheid van mijn zwager de goede kant opgaat.
Met dit korte bezoek aan Nederland hebben we de kans gehad om wat vrienden en familie te bezoeken, volledig onverwachts maar zeker een positieve bijkomstigheid.

Want al voelen we ons hier thuis in Canada, hebben we ons leven in zeer korte tijd op de rit gezet met allebei een stabiele baan en een huis, toch is er soms wel het gemis. Met name het gemis van vrienden en familie die al heel lang deel uitmaken van je leven maar die we nu vooral bijpraten over ons leven 'hier' en zij over het leven 'daar'. Ofwel zoals Annemarie vaak zegt 'mensen waarmee je geen nieuwe herinneringen meer maakt'. Werden we het eerste jaar nog vooral in beslag genomen met ontdekken, vrienden maken en leven opbouwen, inmiddels is er meer ruimte gekomen voor dit soort gevoelens.

Ja, we kunnen nog steeds volmondig beamen dat we ons hier thuis voelen, dat hier ons leven is. We hebben nog geen enkele dag spijt gehad en we proberen zoveel mogelijk de kansen en mogelijkheden aan te grijpen en te genieten van datgene wat er op ons pad komt. En we hopen dat 2017 weer heel veel moois mag brengen!

En... mijn eerste uitdaging voor 2017 is alweer volbracht.

(2017 Polar Bear Dip, Peachland - Nieuwjaarsduik)