zaterdag 17 mei 2014

Integreren

We wonen inmiddels al bijna vijf weken in Kelowna en echt heimwee hebben we tot nu toe niet gehad. Soms missen we wel vrienden of familie, gezellig samen wat eten of drinken maar dankzij Skype, Whatsapp, Facetime en Wordfeud hebben we nog regelmatig contact met Nederland en voelt het ook weer heel dichtbij.

Erik heeft al bijna drie weken gewerkt hij begint steeds meer te wennen aan de manier van werken hier. Afgelopen dagen heeft hij zelfs een aantal keer een compliment gekregen van zijn baas met de opmerking dat hij een aanwinst is voor het bedrijf, erg positief dus. Ook heeft hij een aardige collega met wie hij het goed kan vinden en die zich verdiept in onze Nederlandse achtergrond. Zo kwam hij gisteren met de vraag naar Erik, "nu jij hier woont, wie houdt er nu een vinger in die dijk?" Een andere collega noemt hem nu 'The Dutchie' en ook Annemarie heeft deze bijnaam al gekregen.
Inmiddels heeft Erik voor het eerst salaris 'gebeurd' nadat hij zijn eerste paycheck naar de bank had gebracht, dat blijft voor ons wel een raar gebeuren.



Gisteren is dan eindelijk ook de container met spullen uit Nederland aangekomen. Dat werd nog even spannend want de container zou maandag al komen. Echter belde de chauffeur de dag ervoor met de mededeling dat zijn truck kapot was en dat hij vast zat in Golden, 350 km van Kelowna in de Rocky Mountains. Na dagelijks contact te hebben gehad over de verwachte aankomst begonnen we (Annemarie) donderdag toch wel wat te stressen aangezien we maandag op vakantie gaan. Gelukkig kregen we 's middags goed nieuws en zou de chauffeur op vrijdagochtend ons treffen bij het vliegveld. Om vrijdagochtend om  08:00 stonden we bij 'customs' en daar troffen we dezelfde man die we ook bij aankomst in Kelowna hadden gesproken. Het was een hele vriendelijke man en dat was een hele geruststelling omdat we niet goed wisten wat we konden verwachten en hoe streng ze zouden zijn. Steekproefsgewijs wordt er namelijk gecontroleerd dus het zou zomaar kunnen dat ze je dozen openmaken voor controle. Na de opmerking van Annemarie dat ze hem herkende en dat we bij aankomst een praatje hadden gemaakt, herkende hij ons ook.

Na het invullen van de vragenlijst ('nee hoor, we hebben echt geen levensmiddelen bij ons en we zijn ook niet 'outdoor' geweest) kregen we de benodigde stempels en stonden we tien minuten later al weer buiten en konden we op weg naar de storage waar we alles opslaan tot na onze vakantie.

De chauffeur kwam helemaal uit Toronto, meer dan 4000 km rijden vanaf Kelowna.  Het was een enorme truck en zoals je op de foto kunt zien valt onze auto er volledig bij in het niet.

Annemarie was dolgelukkig dat ze haar computer weer had (inmiddels zijn de kaarten voor de gps geïnstalleerd en kan er gewandeld worden). Het lossen van de spullen had nog wel wat voeten in de aarde aangezien er een doos ontbrak en alles tot drie keer toe opnieuw moest worden geteld en gecontroleerd. Helaas, door nummer 7 is nog steeds verdwenen… Gelukkig zitten er (voor zover we weten) niet al te belangrijke of kostbare spullen in en wie weet duikt de doos nog ergens op.

Gisteravond na het eten hebben we samen met Olaf gewandeld bij Telemark waar we onderweg nog een aantal herten tegenkwamen. Onderweg ook nog de nodige sporen gezien maar helaas geen beesten gezien tijdens de route. Het blijft wel spannend om zo door de natuur te lopen, wetende dat er allerlei wildlife rondloopt en bij elk geritsel of geluid afvragend waar het van zou zijn.
Na afloop werken de uitgenodigd voor de koffie, het was zo gezellig en gespreksstof genoeg dus vervolgens hebben de heren nog een Canadees biertje gedronken en zaten Claudy en Annemarie aan de wijn.

Vanmorgen hebben we de auto volgeladen met meubels (die we al in elkaar hebben gezet) en spullen die we niet meenemen op vakantie. Dat ruimde flink op en alles hebben we naar de storage gebracht die steeds voller en voller wordt. Verder nog wat dingetjes gekocht voor de vakantie, Erik begint er met zijn nieuwe pet steeds meer uit te zien als een Canadees. Dat tezamen met onze koelbox en 'watertank' doen we ons best om zo goed mogelijk te integreren hier.

Vanaf maandag gaan we op reis, onze eerste bestemming is Osoyoos waar we twee dagen verblijven. Het is slechts 120 km van Kelowna en heeft een 'woestijnklimaat'

Vanaf maandag zullen we onze reisverhalen bijhouden op onze reislog. Vind je het leuk om de komende zes weken met ons 'mee te reizen' meld je dan hier aan voor onze reisblog.

maandag 12 mei 2014

Eindelijk de meubels voor elkaar

De afgelopen weken hebben we veel dingen geregeld, alleen moesten we nog steeds meubels aanschaffen voor ons nieuwe appartement. Uiteindelijk hebben we na veel zoeken, wikken en wegen besloten om naar de Ikea in Coquitlam te gaan, vlakbij Vancouver, zo'n 375 km van Kelowna. 
Ondanks de regen die ze hadden voorspeld, waardoor er op de hooggelegen gedeelten van de route sneeuw kan liggen, zagen de wegen er op de webcams sneeuwvrij uit. Eenmaal de stad uit klom de route algauw omhoog en jawel hoor, het begon toch te sneeuwen. Gelukkig was het prima te rijden en ondanks de nattigheid hebben we genoten van de route en is het prachtig om de wolken om de bergen heen te zien. Om 14:00 waren we bij de Ikea en waar je ook bent, of het nou hier is of in Nederland, het is allemaal hetzelfde. Vooraf hadden we al grotendeels bedacht wat we wilden hebben waardoor we vrij snel door de winkel heen waren. Het verzamelen van al die bouwpakketten was echter nog een hele klus en met twee karren vol hadden ze er ook aan de kassa hun handen vol aan. 


Daarna was het passen en meten om alles verantwoord in de auto te krijgen en nog wat ruimte over te houden voor accessoires en 'klein' spul. Na een hapje te hebben gegeten nogmaals de Ikea doorkruist en de wagen volgeladen met o.a. lampen, theedoeken, een spiegel, een schilderij, een wasrek en ga zo maar door. Moe maar voldaan op weg gegaan naar het motel in de buurt waar we zouden overnachten. Eenmaal daar hebben we snel ons bed opgezocht zodat we de volgende ochtend al voor achten weer in de auto zaten. Inmiddels liet de zon zich ook weer zien en daardoor zag de terugweg er heel wat anders uit. Opnieuw genoten van de prachtige route, hoge bergen, snel stromend smeltwater en nog behoorlijk wat sneeuw op de Coquihalla Highway. 

In Kelowna hebben we een groot deel van de spullen opgeslagen in de storage, in afwachting van onze sleutel op 27 juni. Een deel van de spullen hebben we meegenomen naar ons motel, waar we al een groot deel van de meubels in elkaar hebben gezet.


Vandaag zijn we naar Vernon gereden, de eerstvolgende 'grotere' plaats vanaf Kelowna, zo'n 45 kilometer rijden. De route voert langs een aantal grote meren en opnieuw was het fantastisch weer en het uitzicht was heel erg mooi. 



In Vernon gingen we op zoek naar een bankstel want in Kelowna hadden we nog niet kunnen slagen. De typisch Canadees/Amerikaanse bankstellen vinden we echt niet mooi, of je zakt volledig weg omdat ze zo zacht zijn, ofwel 'they eat you' zoals een Canadese vrouw het vanmiddag uitriep toen ze ging zitten. 

Uiteindelijk konden we slagen bij winkel nummer drie, waar ons oog al snel viel op een 'Europees' bankstel. Ondanks pogingen van Erik om af te dingen, ging er geen dollar van de prijs af. Gezien onze wensen en het aanbod hier, hebben we besloten om de bank te kopen. Ook hebben we nog een leuke, 'ouderwets' ogende schommelstoel in een modern jasje gekocht. Nu is het voorlopig klaar met de grote aankopen en moet er eerst weer geld worden verdiend.

Annemarie is nog druk bezig met haar sollicitatie waarvoor ze nu een speciaal rijbewijs nodig heeft om in grotere busjes te mogen rijden. Voor meer informatie hierover zijn we naar ICBC gereden en ze vertelden dat ik eerst theorie-examen moet doen, kosten $ 15,00, ofwel € 10,00.
Je kunt elke dag een examen doen totdat je geslaagd bent. Ze gaf me gratis het theorieboek in handen ter voorbereiding, nou dat gaat er in Nederland toch wel iets anders aan toe. 
Voor onze vakantie gaat het niet meer lukken om dit rond te krijgen maar de theorie kan Annemarie alvast gaan bestuderen de komende dagen.

woensdag 7 mei 2014

Werk aan de winkel

Vorige werk heeft Erik te horen gekregen dat het stoffeerbedrijf hem graag wil inhuren als woningstoffeerder. Het gaat hier echter wel iets anders dan we gewend zijn want de onderhandelingen over zijn voorwaarden en salaris vonden 'gewoon' op straat plaats. Maar goed, zo'n 20 minuten later waren de belangrijkste dingen doorgesproken en had Erik ruim 10% loonsverhoging gekregen. Met een goed gevoel gingen we het weekend in, toch moest ons enthousiasme plaatsmaken voor enige terughoudendheid want het voorstel was dat Erik aan de slag zou gaan als subcontractor, te vergelijken met het werken als zzp'er in Nederland. Enig onderzoek op internet riep echter nog meer vragen op dus we hebben wat contacten geraadpleegd met gevolg dat we vanmorgen al een gesprek hadden met een aardige Canadees die ons van veel informatie en advies kon voorzien. Hij helpt oa startende ondernemers bij het opstellen van een businessplan en geeft verschillende cursussen. Het is mooi te ervaren hoe snel je hier via via met allerlei mensen in contact komt die je een eindje op weg willen helpen. 

Erik heeft na dit gesprek besloten om als contractor aan de slag te gaan en zich in te schrijven als eigen ondernemer. Een aantal zaken moeten hiervoor worden geregeld, zoals een 'bedrijfsnaam', registratie en het aanvragen van een GST nummer om belasting af te dragen. 

Na dit gesprek zijn we naar Tim Hortons gereden voor een bakje koffie. Daar werden we aangesproken door een aantal mannen aan een tafeltje. Ze dachten dat we Russische toeristen waren en we raakten met elkaar aan de praat. Eén van hen had een T-shirt aan met daarop een logo dat ons bekend voorkwam, namelijk van een organisatie die begeleiding biedt aan gehandicapten. Meteen de kans gegrepen en gevraagd of ze werkzaam waren bij een organisatie voor mensen met een handicap en dat bleek inderdaad het geval. Uitgelegd dat we net zijn geëmigreerd en dat Annemarie op zoek is naar soortgelijk werk werk en jarenlange werkervaring heeft. Ze reageerden erg enthousiast en gaven aan dat er vooral in de zomer vaak wel werk is, in eerste instantie wellicht geen vaste uren maar wel een manier om binnen te komen. Ik kreeg een kaartje met een naam en telefoonnummer en het advies om contact op te nemen. We namen afscheid met een 'tot ziens, wellicht de volgende keer samen aan de koffie'. 
's Middags meteen gebeld en ik kreeg het advies om mijn resumé op te sturen en dat heb ik gedaan, nu is het dus afwachten. Spannend! 
Gisteren heb ik ook een resumé opgestuurd naar een organisatie die begeleiding biedt aan mensen met niet aangeboren hersenletsel. Ook al gaven ze aan op dit moment niemand te zoeken, je weet maar nooit waar het toe kan leiden. 

Vandaag was het erg mooi weer en zijn we naar Dilworth Mountain gereden vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over Kelowna. Het leuke is dat je bovenop de berg een rondwandeling(etje) kunt maken waardoor je bijna 270 graden uitzicht over Kelowna hebt. Daarna heerlijk op een bankje genoten van het uitzicht en de zon. 

 


zaterdag 3 mei 2014

Points en discount

Inmiddels wonen we nu bijna drie weken in Kelowna en beginnen we zelfs een beetje te wennen aan het doen van boodschappen. Riep Annemarie de eerste week nog bij ieder product 'oh, wat duur', nu wordt het steeds meer een sport om boodschappen te doen. Oké, het kost je de nodige tijd maar het bespaart je een hoop geld. In Nederland moest Erik niets hebben van al die kortingspasjes, hier struint hij alle folders af op zoek naar coupons en onze portemonnee raakt steeds voller van al die pasjes.

Heel veel producten kun je voor 30% of 50% minder kopen als je er 2 of 3 tegelijk koopt. Ook zijn ze hier dol op grootverpakkingen, een zak bloem of rijst van 10 kg is hier heel normaal en het is een stuk goedkoper dan een pakje van 1kg. En datzelfde geldt bijvoorbeeld ook voor suiker (10kg), koffie, toiletpapier, flesjes water en ga zo maar door. 

Via internet kregen we een persoonlijke aanbieding, voor elke 50 dollar die we zouden besteden, kregen we 10.000 punten, deze hebben een waarde van 10 dollar. De supermarkten zijn hier behoorlijk groot en naast levensmiddelen verkopen ze vaak ook elektrische apparaten, keukengereedschap, kleding etc. We moesten nog heel veel spullen aanschaffen voor ons appartement en we hebben vanmiddag flink onze slag geslagen. 

Tijdens het winkelen viel opnieuw op hoe klantvriendelijk en servicegericht ze hier zijn en dat wij echte Nederlanders zijn. We wilden een pannenset kopen maar er miste 3 onderdelen van de 10-delige set en bij navraag (of we de pannen konden aanvullen) was het voorstel dat we 50% korting gekregen. Natuurlijk meteen akkoord gegaan en de missende pannen los gekocht waardoor we meer keus hadden en eind van het liedje goedkoper uit waren. Eenmaal bij de prullenbakken bleek dat in de kleinste prullenbak (van de 3) een klein deukje zat. Met de ervaring van de pannenset op zoek gegaan naar een medewerker en jawel hoor, ook deze kregen we voor de helft van de prijs. 

Met een volgeladen winkelwagen op naar de kassa waar we hulp kregen met het inpakken van alle spullen. Bij het afrekenen bleek dat we nog meer punten kregen waardoor we nu, binnen drie weken, al een puntentotaal hebben ter waarde van 180 dollar, vrij te besteden aan boodschappen. 

                          En dit was nog niet alles...

Na afloop nog even op meubeljacht geweest maar dat valt tot nu toe nog niet mee. We hebben al veel winkels gezien en gisteren en vandaag zelfs een aantal winkels met erg mooie meubels, helaas zijn de prijzen er ook naar. Daar willen we dus nog even rustig over nadenken. Wel heeft Erik te horen gekregen dat hij afgelopen week goed is bevallen op het werk en dat ze hem graag willen hebben. Positief nieuws dus alhoewel we komende week wel een aantal zaken moeten uitzoeken, zoals pensioen, verzekeringen en belasting want dat is op dit moment nog niet helemaal duidelijk.